Bir hikaye anlatacağım size . Bir dut ağacının hikayesi …
Bütün ihtişamı ile salını veren , çevresindeki apartmanların arasından gövdesini sıyırarak başını gökyüzüne doğru çeviren Bilge bir ağaç bu KARADUT .
Dalları meyveler 🍇 ile dolup taşan bu ağaç bütün cömertliğini gösteriyor . Tanıdığı ve tanımadığı herkese sunuyor lezzetli meyvelerini . Bir gün bir çocuk görüyor bu lezzetli dutları ve tadına bakmak istiyor . Ağacın üstüne çıkarak yemeğe başlıyor dutları . Ertesi gün bir daha , bir daha derken Sessiz bir iletişim oluşuyor ağaç ve çocuk arasında . Kimsenin duymadığı , belki kimsenin bilmediği özel bir dil gelişiyor aralarında . Ağaçtaki bazı dutlar çok olgun gibi gözükselerde daha zamanları gelmediği için ayrılmak istemiyorlar sanki . Çocuk ağaca daha bir duyarlılıkla yaklaşmaya başlıyor sonrasında . Ağacın ona sunduklarını keşfetmeye başlıyor . Onun almak istedikleri anlamsız gelmeye başlıyor ve hissediyor ağacın doğasını ; Ona sevgi ve şefkatle yaklaşıyor ve minnet duyarak ihtiyacı kadar yiyor . Dutlar çok daha farklı gözükmeye başlıyor gözüne ; çok olgun gibi gözükenler daha ham ve zamanı var olgunlaşmak İçin .
Hiçbir Şey dışarıdan gözüktüğü gibi değil ya sahiden doğasını anlamak sevgi ile dokunmak ve sana sunulan ile yetinmek .... sonrasında Şükrederek devam ediyor yoluna , Dut lezzetinin ağzında bıraktığı tatlı , mayhoş kıvamın sarhoşluğu içerisinde . Bir beklenti ve çıkar yok bu ikili ilişkide sadece sevgi , anlayış , sabır , şefkat ve duyarlılık var . Kendinden bulduğu şeyler var sanki o ağaçta , tanıdık gelen , sarılmak ve kucaklamak geliyor içinden dut ağacını ve yapıyor da bunu , teşekkür ediyor ağaca . Sadece onu beslediği için değil , ona rehberlik ettiği için de minnettar oluyor .
Bir rehberin bu dünya üzerinde her bir yaşam formunda olabileceğini ona gösterdiği ve onunla paylaştığı İçin ....
✨Hayatınızda ilham perileri vardır . 🧚🏻♂Bu hikayeyi paylaşma da bana ilham olan İlham perisine de sonsuz teşekkürler , iyiki varsın...
留言